എന്തിനു വീണ്ടും നീയെൻ ചിത്തത്തിലെത്തി നോക്കുന്നു…
പിരിയുമ്പോഴെല്ലാം പറഞ്ഞതല്ലേ….
പിൻവിളിയില്ലെന്നു മൊഴിഞ്ഞതല്ലേ….
കാത്തു സൂക്ഷിച്ച രഹസ്യങ്ങളൊക്കെയും
എത്രമേൽ കുഴി വെട്ടി മൂടിയിട്ടും മുളച്ചുപൊന്തുന്നു പിന്നെയും….
നിൻ മിഴികളിൽ ഞാൻ കണ്ട പ്രണയാർദ്ര രാവുകൾ..
നിൻ ചൊടിയിൽ മൊട്ടിട്ട പൂവനങ്ങൾ …
നീയാം ചിറകിലേറി ഞാൻ പറന്ന നിശാസന്ധ്യകൾ
താളമായ് ശ്രുതിയായ് നിൻ പാട്ടിൽ ലയിച്ച പാതിരാ നേരങ്ങൾ…
നീ തിരിച്ചെടുക്കുമ്പോഴും
പരിഭവത്തീ മഴയിൽ നിന്നെ ഞാൻ നനച്ചതില്ല…
വെന്തുരുകുമെൻ മനസ്സിൽ
നിൻ ഓർമ്മകൾ കുളിർ കാറ്റായ് ഇന്നും തഴുകി തലോടി കടന്നു പോകുന്നു…
നാമിന്നു വഴി പിരിഞ്ഞു പോയെങ്കിലും..
നീയറിയാതെ നിന്റെ കാലൊച്ച ഞാൻ പിൻതുടരുന്നു…
അതു മാത്രം മതിയെ നിക്കെന്നും പുലർന്നേ പോകുവാൻ…
അതും അരുതെന്ന് ചൊല്ലാതിരിക്കുക…
നിൻ വഴിയിൽ നീയറിയാത്ത ഏകാന്ത സഞ്ചാരി ഞാൻ……
